การแตกของอัญมณี (Breakage)

การแตกของอัญมณีแบ่งออกเป็น 2 ลักษณะ คือ รอยแตก

(Fractures) และ รอยแยกแบบแนวเรียบเป็นขั้นบันได (Cleavage)

รอยแตก (Factures) การแตกของอัญมณีโดยไม่มีทิศทางที่แน่นอน

(Irregular Break) เมื่ออัญมณีแตกหรือบิ่นในทิศทางที่ไม่ใช่แนวของ

ระนาบรอยแยกแนเรียบแล้วเราจะเรียกว่า รอยแตก รอยแตกมีหลาย

ลักษณะซึ่งได้รับการยอมรับและใช้กันทั้วไป และ อาจเป็นวิธีการขั้นหนึ่ง

ในการช่วยตรวจสอบอัญมณี หรือแร่ต่างๆ เช่น

รอยแตกแบบโค้งเว้า (Conchoidal) พบได้ในอัญมณีทั่วไป มีลักษณะ

คล้ายเปลือกหอย คือเป็นงวซ้อนๆกัน เช่นรอยแตกของแก้วที่ค่อนข้าง

สมบูรณ์ที่สุด นอกจากนี้อาจพบได้ในพลอยคอรันดัม (Corundum)

ควอทซ์ (Quartz) และ เบอริล (Bery) เป็นต้น

รอยแตกแบบเสี้ยนไม้ (Splintery) มีลักษณะเป็นเส้น ๆ แหลมแบบกาก

ไม้ เช่น ในพลอยฮีมาไทท์ (Hematite) เป็นต้น

รอยแตกแบบขรุขระ (Granular) มีลักษณะขรุขระไม่เรียบซึ่งเกดขึ้นกับ

หยดเจไดท์(Jadeite) หรือ เทอร์ควอยซ์ (Turquoise) เป็นต้น

รอยแตกแบบเรียบ (Even of Smooth) เป็นรอยแตกที่มีผิวเรียบแต่ไม่

เป็นขั้นบันได้

รอยแตกแบบแบบไม่เรียบ (Uneven) มีลักษณะคล้ายรอยแตกของหิน

เช่น ลาพิส-ลาซูลี่ (Lapis-Lazuli) เป็นต้น

รอยแยกแนวเรียบ (Parting) เป็นรอยแยกที่มีผิวเรียบและเป็นเส้นตรง

ขนานกัน ซึ่งเกิดจาก "รีพีทิด ทวินนี่" (Reqeated twining) บางครั้ง

จะเรียกว่ารอยแยกแนวเรียบปลอม (False cleavage) เพราะดูคล้ายกับ

รอยแยกแนเรียบแบบขั้นบันได (Cleavage) รอยแยกแนวเรียบจะเกิดขึ้น

ตามจำนวนของระนาบคู่ "รีพีทิด ทวินนิ่ง" อาจมีเพีงระนาบเดียวหรือ

หลายระนาบขนานกัน อัญมณีที่มีรอยแยกแบบนี้เช่น คอรันดัม

(Corundum) เป็นต้น